Het is beslist leuk om iets te vertellen over het ontstaan van de fotoclub.
De FotoExpressieGroep Gemert.

Een eerste aanzet is – eigenlijk heel onbewust - gedaan door een paar, nog net geen amateur-fotografen uit o.a. Gemert, om op fotocursus te gaan in Geldrop.
Docent was toen Piet Kuppens uit Gemert, beslist niet onbekend in het Gemertse.

Het mooie van deze cursus was, dat ons een aantal grondbeginselen werd aangeleerd, door licht vast te leggen op de gevoelige plaat.
Dat moest je thuis oefenen, door een wit ei te fotograferen op een zwarte achtergrond.
Het resultaat van ieder werd dan besproken.
Een volgende opdracht was het fotograferen van een zwart ei op een witte achtergrond.
Je kreeg op zo’n avond nog wat eieren te zien, dat kan ik je vertellen.
Opnieuw werd ieders werk besproken.
En zo kwamen er nog wel een paar varianten met een ei voor het voetlicht.
Dat lijkt gemakkelijk, maar als je erin duikt, niet in het ei, maar in dit soort fotografie, dan leer je daar enorm veel van.
Je leert je camera kennen.
De cursus in Geldrop liep ten einde, maar de fotografen gaven niet op, want Piet Kuppens gaf ook les in Nuenen.
Dus hetzelfde groepje fotografen verhuisde mee naar Nuenen.
We hebben het dan over de eind jaren tachtig. Uiteindelijk hield ook deze cursus-sessie op.
Toen kwam het dilemma. Wat doen we??
De keuze was niet zo moeilijk. Gemert was rijp voor een fotoclub.
En zo gebeurde het.
Niet zo maar een club, die iets doet met kiekjes maken en in een doka duiken !!
Neen de fotografie moest wel iets aparts hebben. Iets expressiefs.

En daarmee ontstond feitelijk ook de naam: Foto Expressiegroep Gemert.

We zijn begonnen met zo’n 10 tot 12 leden.
Oprichter en bedenker van het concept was Jac Leemans. Hij is nog steeds lid, ja zelfs erelid van onze club.
Het waren twee wekelijkse bijeenkomsten, aanvankelijk in een schoolgebouw, de Deken van den Heuvelschool, en soms ook elders, zoals hier in De Eendracht. Uiteindelijk werd De eendracht ons honk.

En dus maar raak fotograferen?? Neen hoor.
Er werd gefotografeerd in thema’s, zoals natuur, macro, weerspiegeling, portretfotografie, beeldenparken, industrieparken, en ga zo nog maar even door.
Het werk werd vervolgens besproken, en dan werd daar in positieve zin, kritisch naar gekeken.
Toen fotografeerden we nog met diamateriaal, want dat was gemakkelijk voor de gezamenlijk bespreking en de projectie op het witte doek.
En tijdens die bespreking kwam nog al eens te sprake dat de dia bv:

We nodigden ook vaak ervaren amateurfotografen uit, om iets van hun kunstjes te leren. Ik ben ook blij dat de heer Jenniskens, een mentor uit de eerste jaren van ons bestaan, hier vandaag aanwezig is.

We deden vaak mee aan de Bondswedstrijden, met over het algemeen niet onverdienstelijke beoordelingen van het ingezonden werk. Maar als die dan wel echt goed was, dan werd de foto a.h.w. in de hemel geprezen, en kreeg die een heuse stip/een ster, vergelijkbaar met de Michelin-ster in de HORECA.

Door de jaren heen hebben we erg leuke projecten gedaan, zoals de fotografie van bedrijven, sportverenigingen, evenementen o.a. hier in De Eendracht. Het fotograferen van de dansgroep Yassou was erg leuk. Een tweetal opdrachten van de plaatselijke Rabobank. De doorlopende exposities in de bejaardencentra van Gemert, Bakel en Milheeze was erg leuk om te doen, en dat krijgt ook een vervolg.

Op enig moment deed de digitale fotografie zijn intrede, en hoefden we niet meer op excursie te gaan met zware aksen en bijlen om die bomen om te kappen. Of de schuine horizon opnieuw te fotograferen. Neen, we konden voortaan op een bescheiden manier wat fotocorrecties toepassen, foto-shoppen.

Onze website zag het daglicht. Die is recentelijk geheel vernieuwd. Complimenten aan de leden die daar hun inzet voor hebben gegeven.
En met de komst van de digitale fotografie zagen we ook het ledenaantal groeien van zo’n 15 naar circa 35.
En al die fotografen zijn enorm fanatiek.
Ik ben al die jaren lid geweest, en heb er veel plezier aan beleefd en bovendien erg veel geleerd.